Πριν ξεκινήσω, να σας πω, πως οι απόψεις του άρθρου αυτού, αντικατοπτρίζουν την δική μου οπτική και μόνο και όχι των υπόλοιπων παιδιών που βρίσκονται σε αυτό το site.
Η εταιρεία έκανε τον ντεμπούτο της, έναν χρόνο (και κάτι ημέρες) πριν, με το πρώτο της PPV και στην συνέχεια τον Οκτώβριο του 2019 με το εβδομαδιαίο της show, το AEW Dynamite, κάθε Τετάρτη, αντικριστά με το WWE NXT. Και η αλήθεια είναι πως προσπάθησα και ακόμα προσπαθώ να ενημερώνομαι τόσο για τα αποτελέσματα όσο και για τα segment που γίνονται σε κάθε σόου και σε κάθε PPV. Και μετά από έναν-δύο μήνες τακτικής παρακολούθησης, με παρακολούθηση ολόκληρων show και PPV, ήρθε η ώρα να σας εξηγήσω που έχω το θέμα με το AEW και ποια είναι τα καλά της εταιρείας.
Για να μην πείτε ότι κριτικάρω, θα ξεκινήσω με τα καλά του show. Αρχικά, τα ματς που γίνονται σε κάθε μα κάθε show είναι υπέροχα. Όχι, δεν κάνω πλάκα. Σίγουρα, μερικά είναι που ξεχωρίζουν, ωστόσο σε σχέση με το WWE, δεν έχουμε σκατένια finishes, δεν έχουμε no contests, γιατί ξαφνικά μπαίνουν κάποιοι που θέλουμε να προωθήσουμε. Όλα έχουν μια συνοχή, όσον αφορά το ring story το οποίο λέγεται. Το AEW Revolution που έγινε τον Φλεβάρη κατέχει για εμένα ίσως την θέση του καλύτερου PPV που έχει συμβεί σε αυτήν την τρομακτική χρονιά που λέγεται 2020. Και αυτό γιατί τα ματς του ήταν υπέροχα. Το Tag Championship Match ανάμεσα σε Young Bucks και Omega & Page είπε ιστορία που δύσκολα λέγεται από τις σημερινές tag-ομάδες του WWE και με έφερε πίσω σε εποχές Dudleys, Edge & Christian, Hardys. Όλοι μας θέλαμε να δούμε την εξιλέωση του Jon Moxley να παίρνει σάρκα και οστά και να που τελικά έγινε και απέδειξε το τι main eventer είναι, ενώ τα PAC vs Cassidy & Cody vs MJF βγήκαν απροσδόκητα καλά.
Επίσης, άλλο ένα θετικό που παρατηρώ και πολλοί θα διαφωνήσουν μαζί μου, είναι το AEW Dark. Μου αρέσει γιατί εκεί είναι που βλέπουμε τα ταλέντα που μπορεί να μην χρησιμοποιηθούν στο show να έχουν ματς εκεί, δείχνοντας έτσι ότι όλοι οι παλαιστές έχουν μια ευκαιρία. Βέβαια, αυτό το show είναι δίκοπο μαχαίρι, για να πω και του στραβού το δίκιο. Και αυτό γιατί πολλοί superstars δεν έρχονται στο AEW για το βραβείο συμμετοχής, αλλά να κάνουν κάτι ξεχωριστό για τον κόσμο. Και σίγουρα θα μου πείτε "μα τουλάχιστον έχουν ένα ματς", αλλά δεν γίνεται να μου λέει κάποιος ότι έχουν ένα ματς, όταν στο WWE, αρκετοί μου βλέπουν παλαιστές να παίρνουν μια ευκαιρία που δεν συνηθίζουν να μου λένε "Α μπα, τον θυμήθηκαν;" και εδώ να δικαιολογούμε αυτά τα πράγματα.
Για να μην πείτε ότι κριτικάρω, θα ξεκινήσω με τα καλά του show. Αρχικά, τα ματς που γίνονται σε κάθε μα κάθε show είναι υπέροχα. Όχι, δεν κάνω πλάκα. Σίγουρα, μερικά είναι που ξεχωρίζουν, ωστόσο σε σχέση με το WWE, δεν έχουμε σκατένια finishes, δεν έχουμε no contests, γιατί ξαφνικά μπαίνουν κάποιοι που θέλουμε να προωθήσουμε. Όλα έχουν μια συνοχή, όσον αφορά το ring story το οποίο λέγεται. Το AEW Revolution που έγινε τον Φλεβάρη κατέχει για εμένα ίσως την θέση του καλύτερου PPV που έχει συμβεί σε αυτήν την τρομακτική χρονιά που λέγεται 2020. Και αυτό γιατί τα ματς του ήταν υπέροχα. Το Tag Championship Match ανάμεσα σε Young Bucks και Omega & Page είπε ιστορία που δύσκολα λέγεται από τις σημερινές tag-ομάδες του WWE και με έφερε πίσω σε εποχές Dudleys, Edge & Christian, Hardys. Όλοι μας θέλαμε να δούμε την εξιλέωση του Jon Moxley να παίρνει σάρκα και οστά και να που τελικά έγινε και απέδειξε το τι main eventer είναι, ενώ τα PAC vs Cassidy & Cody vs MJF βγήκαν απροσδόκητα καλά.
Επίσης, θετικό , που μου αρέσει και πάλι είναι δίκοπο μαχαίρι. Η ελευθερία όσον αφορά την δημιουργικότητα στα segment και τα promos. Σίγουρα, το AEW πρέπει να επενδύει σε ταλέντα και στις ικανότητες τους στο μικρόφωνο και δύο από αυτά τα ταλέντα είναι τα χρυσωρυχεία που ακούνε στα ονόματα Eddie Kingston & MJF. Ειδικά ο πρώτος, που πολλοί δεν τον γνώριζαν, μετά από μια εμφάνιση του, απέναντι στον Cody (έρχεται η ώρα σου) λόγω του promo του εκείνη την βραδιά, μετά από 5 ημέρες, υπέγραψε συμβόλαιο, μετά από προσωπική απαίτηση του Tony Khan και τώρα είναι ο αντίπαλος του Jon Moxley για τον παγκόσμιο τίτλο της εταιρείας. Τα segment MJF- Chris Jericho είναι επικά και πρέπει να διδάσκονται σε νεότερους wrestlers για το πως με λίγο ταλέντο και λίγη δημιουργικότητα, μπορείς να ρισκάρεις για να φτιάξεις κάτι μαγικό. Αλλά από την άλλη, η υπερβολική ελευθερία δίνει και πατήματα για λάθος κατευθύνσεις.
Θέλετε παράδειγμα; Ας μιλήσουμε για τον "ΠΡΩΗΝ WWE SUPERSTAR" (θα σας εξηγήσω μετά γιατί τα caps) Miro, A.K.A Rusev. O Miro έκανε το ντεμπούτο του στο AEW ως ο Κουμπάρος του Kip Sabian για τον γάμο του με την Penelope Ford. Οκ, στα Αγγλικά ο Κουμπάρος λέγεται "The Best Man", οπότε το παρατσούκλι μπορεί να υποδηλώσει ότι ο Miro είναι ο καλύτερος παλαιστής για την εταιρεία, αλλά το πρόβλημα μου είναι το εξής. Ο Miro στον ελεύθερο του χρόνο μπορεί να κάνει ότι θέλει, αλλά δε μπορεί να μου φέρει τα video-games στην wrestling κοινότητα. Ο TJP το επιχείρησε. Απολύθηκε. Ο Xavier Woods έκανε gaming YouTube κανάλι, δίχως να έχει κάποιες επιρροές στο in-ring story του;
Επιτυχία, αφού έκανε πιο ανθρώπινη την New Day στα μάτια μας. ΌΧΙ AEW. ΤΟ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΌΤΙ Ο MIRO ΈΧΕΙ ΝΕΥΡΙΆΣΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ BEST FRIENDS, ΕΠΕΙΔΉ ΤΟΥ ΈΣΠΑΣΑΝ ΤΟ ARCADE ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΊΘΕΙ ΌΤΙ ΥΠΆΡΧΕΙ ΈΝΤΟΝΗ ΚΌΝΤΡΑ. Με πείθει ότι προσπαθείς να αντιγράψεις τον χαρακτήρα του Gameboy από το ZMAK (που το έκανε καλύτερα by the way) και ότι δεν παίρνεις τον Miro στα σοβαρά. O Miro είναι ένα τέρας με αθλητικά προσόντα που με την κατάλληλη ώθηση θα ήταν αστέρας στο AEW, αλλά φυσικά πρέπει να δούμε video games, γιατί έχουμε και ένα κανάλι στο Twitch να προωθήσουμε. Οπότε η ελευθερία η υπερβολική σε ορισμένα πράγματα κάνει κακό και οφείλει να υπάρξει ένα φιλτράρισμα και ένας έλεγχος.
Γιατί πρόσεξε με καλά. Δεν μιλάω για άτομα, όπως τον Jon Moxley, τον Brodie Lee (αγαπώ), τον PAC (επίσης αγαπώ), τον Matt Hardy, τους FTR (ΛΑΤΡΕΎΩ) που ήδη είχαν ένα συγκεκριμένο fan base και ήρθαν μεταγραφή, όπως ο Τζιμπρίλ στην Πανάθα το 2008. Μιλάω για καθαρό homegrown ταλέντο που έχει κάνει μια αξιόλογη νίκη. Γιατί πέρα από ένα ματς, όπου έριξε ο Cassidy τον Jericho μέσα σε χυμό και το MJF over Cody, κάτι άλλο αξιόλογο για νεότερα ταλέντα δεν έχω δει. Ricky Starks, Jungle Boy, Luchasaurus, Brian Cage, Lance Archer, Private Party, Joey Janella, Sonny Kiss, Proud n'Powerful., Που είναι όλοι αυτοί; Να μαντέψω στο AEW Dark. Όχι. Από την στιγμή που ήξερες, κύριε Khan ότι θα βασιστείς στην Elite, δεν έπρεπε να τους αφήσεις να κάνουν τέτοιες δηλώσεις, περί αναγνωρισιμότητας του νέου και του διαφορετικού.
Γιατί αυτήν την στιγμή ξέρεις τι βλέπω εγώ; Δύο πρώην WWE Champions να έχουν γίνει AEW World Champions, με τον τωρινό σου να μην έχει κάνει τίποτα διαφορετικό πάνω στον χαρακτήρα που είχε στο WWE, πέρα του ότι απλά τον έκανε να έχει πιο extreme matches, έναν πρώην Intercontinental Champion, να έχει πιστέψει τόσο πολύ το δικό του hype, που να έχει γίνει ο βασιλιάς του TNT Championship, την στιγμή που κάποιος άλλος θα μπορούσε να έχει την ζώνη, ας πούμε ο Brodie Lee, που την είχε και την έχασε χωρίς λόγο ή ο MJF για να έχει και έναν λόγο να είναι ακόμα πιο μισητός. Επίσης, έχεις δύο πρώην WWE Tag Team Champions και διεκδικητές έχεις τους executive-vice presidents της ίδιας σου της εταιρείας και σε τελικό τουρνουά όπου ο νικητής γίνεται επόμενος διεκδικητής για τον τίτλο του πρώην Ambrose να έχεις ένα μέλος της Elite (Page που το αξίζει να κερδίσει By the way) και έναν ακόμη executive vice president, ο οποίος τώρα βρήκε τον τρόπο να γίνει popular με το κοινό της Αμερικής.
Ξέρεις στο χωριό μου πως το λένε αυτό, AEW; Κοροϊδεία. Και όσοι πουν ότι είμαι υπερβολικός, ας μην γινόντουσαν τέτοιες δηλώσεις. Είναι λογικό μια εταιρεία να θέλει να κάνει buzz για τους τίτλους τους, δίνοντας τους σε καταξιωμένους παλαιστές. Ας μην δήλωναν όμως ότι το μέλλον θα σηκώσει ζώνες. Και όσοι μου πουν στο WWE δεν θα έλεγα κουβέντα, ήμουν από τους μόνος που σπάστηκαν όταν ο Randy Orton έγινε ξανά WWE Champion, επειδή το wrestling πρέπει να προχωράει μπροστά. Και σίγουρα, το AEW κερδίζει το NXT σαν ratings, αλλά την ικανότητα να βγάλει homegrown ταλέντα με ελάχιστο κοινό και να τα κάνει διάσημα, δεν την έχει το All-Elite.
Να σε ρωτήσω κάτι μέσε wrestling fan. Πριν το NXT, γνώριζε κανείς άτομα σαν τον Velveteen Dream, τον Tyler Bate, τον Ilja Dragunov, τον WALTER, τον Pete Dunne, τον Aleister Black, τον Andrade, τον Santos Escobar; Σίγουρα θα τους είχατε ακουστά, αλλά δεν θα τους είχατε δει. Σίγουρα κανείς δεν θα ήξερε τον Keith Lee ή τον Baron Corbin ή τον Braun Strowman και τον Wade Barrett. Και όλοι τους αυτή την στιγμή έχουν κάνει εκπληκτικά ματς και μερικοί από αυτούς έχουν κάνει και επιτυχία στο WWE. Υπάρχουν βέβαια και τα flops, τύπου EC3 ή Mojo Rawley ή Tyler Breeze, για να μην κάνουμε τα στραβά μάτια.
Αυτό είναι το σωστό homegrown talent. Καλώς ή κακώς, από τα παλιά χρόνια, το WWE στα Monday Night Wars και τώρα, μέσω της πλατφόρμας του NXT, μας έκανε να αγαπήσουμε και να νοιαστούμε για χαρακτήρες όσο καμιά άλλη εταιρεία. Ποιος δεν ήθελε να κάνει την μούρη του Tommaso Ciampa (που δεν παίζει και πολύ να τον είχαν για main eventer) κρέας, όταν πρόδωσε τον κουμπάρο του, Johnny Gargano; Ή ποιος δεν χάρηκε, όταν ο Roderick Strong έγινε μέλος της Undisputed Eral Η στρατηγική του AEW, μολονότι προς το παρόν πετυχημένη, στο long-term θα την πληγώσει, διότι πολύ απλά θυμίζει αυτή του WCW. Πρώην τύποι από το WWE, έρχονται να κάνουν το κομμάτι τους, να δώσουν ώθηση σε ένα καινούργιο προϊόν.
Σίγουρα, η εταιρεία αυτή χρειάζεται την ώθηση, αλλά γιατί όλοι να μιλάνε για το πως ο Chris Jericho στα 50 του, γίνεται χαμαιλέοντας και αλλάζει το στυλ του ή για το πως ο Cody, έφυγε από τον τίτλο της Αστερόσκονης στο να γίνει executive και TNT Champion και να μην μιλάνε όλοι για το πόσο γαμάτος είναι ο Darby Allin ή για το γεγονός ότι ο Lance Archer με τον Jake Roberts θα μπορούσε με σωστό booking να γίνει κάτι παρόμοιο με τους Lesnar-Heyman, ή ακόμη και για το ότι ο Sonny Kiss, κάνει κάτι επαναστατικό, όντας ο πρώτος καθαρά LGTBQ χαρακτήρας, που έχει κάποιο ταλέντο;
Ξέρετε που είχε την ευκαιρία το All-Elite Wrestling να δώσει μια μεγάλη γροθιά στους επικριτές του και να πει "Ναι ρε φίλε κάνουμε κάτι διαφορετικό, δεν θα είναι αυτό που περιμένεις"; Στην στέψη του πρώτου του πρωταθλητή. Εάν ο Adam "Hangman" Page κέρδιζε τον Chris Jericho και γινόταν ο πρώτος AEW Champion. Τότε, ναι, όντως θα έλεγαν όλοι "Αυτοί οι τύποι δεν κάνουν πλάκα, έχουν εμπιστοσύνη σε ένα άγνωστο ταλέντο, να το χτίσουν να είναι το πρόσωπο της εταιρείας". Αλλά βέβαια, A Little Bit of The Bubbly και Le Champion. Δεν είπα ότι με χαλάει ο Chris Jericho, αλλά όταν υπόσχεσαι κάτι πρωτοπόρο περιμένεις, κάτι πρωτοπόρο, κάτι το διαφορετικό. Όχι την δομή, παρόμοια με αυτή του WCW.
Σε μια μικρή παρένθεση πριν προχωρήσω στο κυρίως θέμα μου, να πούμε ότι το WWE, όσον αφορά την γυναικεία division, είναι έτη μπροστά από το AEW. Το NXT έχει Rhea Ripley, Io Shirai & Candice LeRae (δεν αξίζει να μιλήσω για main roster πιστεύω), το AEW έχει την Brandi Rhodes, μια γυναίκα, που τώρα εκπαιδεύεται στο wrestling, να παίρνει νίκες απέναντι σε πιο ταλαντούχες από αυτή γυναίκες. Η μόνη ίσως που μπορεί να θεωρηθεί αξιόλογη είναι η Britt Baker, ενώ στις άλλες γυναίκες δεν έχουν δωθεί οι κατάλληλες ευκαιρίες να δείξουν το ταλέντο τους. Η πρωταθλήτρια, Hikaru Shida, είναι λίγο αδιάφορη, για εμένα.
Και πάμε στο δεύτερο θέμα μου. Επί καιρό τώρα, το AEW ξεκαθάριζε ότι θέλει να διαφοροποιηθεί από το WWE και να μην ασχοληθεί με τις προκλήσεις του. Το WWE, μολονότι η DX έκανε το λάθος να ασχοληθεί και στο Hall of Fame 2019, έβαλε τον HHH να την αποκαλέσει "piss-ant company", στο πρώτο show του AEW Dynamite, έδωσε τα συγχαρητήρια του και ευχήθηκε έναν υγιή ανταγωνισμό. To AEW έβγαλε τον Chris Jericho να το παίζει Demo God, ΣΤΟ ΠΡΏΤΟ ΤΟΥ SHOW, ΈΒΑΛΕ ΤΟΝ CODY RHODES ΝΑ ΣΠΆΣΕΙ ΜΕ ΒΑΡΙΟΠΟΎΛΑ ΈΝΑΝ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΌ ΘΡΌΝΟ, αν έχετε τον Θεό σας. Μέχρι και την απόφαση του Vince να πάρει τον έλεγχο των Twitch Accounts σχολίασαν.
Όλοι οι πόλεμοι πρέπει να έχουν κάποια αρχή. Και σίγουρα, το AEW vs NXT είναι διαφορετικό. Έχει μια άλλη αύρα. Και αν ήταν ξεκάθαρο από την αρχή ότι το AEW θα "πολεμήσει" και θα κινηθεί επιθετικά κόντρα στον Vince, τότε τέτοιες κινήσεις ήταν λογικές να τις περιμένουμε. Αλλά, ο πρόεδρος Tony Khan, είχε πει ότι δεν χρειάζεται να υπάρξει προσωπικός ανταγωνισμός, πέρα από τον υγιή ανταγωνισμό για τα ratings. Και σίγουρα, το AEW, είναι λογικό να κερδίσει στα ratings το NXT, όχι λόγω ποιότητας, αλλά λόγω του ότι το NXT αποτελεί κομμάτι μιας ολόκληρης εταιρείας, η οποία παρουσιάζει άλλα δύο shows κάθε Δευτέρα και Κάθε Παρασκευή, ενώ το AEW έχει ένα εβδομαδιαίο show να αντιπροσωπεύει την εταιρεία του. Και ένα μόνο χρειάζεται. Αλλά δε μπορείς σαν "κατουράς" κάθε φορά τον ανταγωνισμό σου, χλευάζοντας τον. Δεν γίνεται ο Chris Jericho, ένας άνθρωπος, που δεν θα είχε το όνομα που έχει, χωρίς το WWE, να αποκαλεί τον εαυτό του Demo God και να αρκείται στα στατιστικά ή δεν γίνεται ο Cody, ο άνθρωπος που πρεσβεύει πάνω από όλα, τον υγιή ανταγωνισμό, να προσπαθεί μέσω του booking να γίνει ο νέος Triple H.
Ξέρετε ποιο είναι το ειρωνικό της υπόθεσης για εμένα; O Chris Jericho, στο Monday Night Wars είχε πει κάτι πολύ εύστοχο για εμένα που μέχρι στιγμής από τα main shows που βλέπω, νιώθω ότι έχει σαν μότο το NXT. Είχε πει ότι "Από ένα σημείο και μετά, το WCW, έπαυε να νοιάζεται για την ποιότητα των show που παράγει και νοιαζόταν περισσότερο για το ότι κάθε Δευτέρα βρισκόταν μπροστά από το RAW. Και όταν το WWE, έβγαλε μπροστά τα ανεπτυγμένα ταλέντα του, το WCW έχασε την μπάλα, αφού είχε βασιστεί κατά κύριο λόγο στην NWO." Δεν γίνεται λοιπόν να μιλάμε για ποιότητα, όταν το NXT την χρονιά 2019-2020 και τώρα αποτελεί το καλύτερο wrestling προϊόν στην βιομηχανία (PROVE ME WRONG), γιατί πολύ απλά δεν ξέρεις ποιον θα δεις στην κορυφή της κάρτας και βλέπεις διαφορετικές κόντρες και διαφορετικά πρόσωπα, ενώ το AEW βασίζεται στην Elite, στον 50άρη Jericho και τον Moxley, που κάνει το κομμάτι του.
Άμα έχεις τα κάκαλα, σταματάς να ασχολείσαι όντως με το WWE, όπως από ένα σημείο και μετά έκανε και αυτό και όχι να αποκαλείς τον Dominik Dijakovic "Donovan Dickhead" κύριε Omega, την στιγμή που η New Day σας έκανε την πρόταση για τουρνουά στην E3, γιατί το wrestling είναι οικογένεια, ΓΑΜΏ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ ΜΟΥ ΜΈΣΑ. ΌΧΙ CHRIS JERICHO. To Demographic είναι ψηλά, γιατί πολύ απλά έχεις ένα σόου την εβδομάδα, ενώ το WWE έχει τρία και επιπρόσθετα, το NXT, μπορεί κανείς να το δει στο Network. Απλό.
Το AEW τι πρέπει να κάνει; Να σταματήσει να προβάλλει τα κυριότερα ταλέντα και τα προβλήματα εγωισμού του καθενός και να βγάλει νέους αστέρες (που τους έχει σε AEW Dark) και να εστιάσει περισσότερο στα τεχνικά προβλήματα του show του (όπως το Three Man Color Commentary Team, τα Multi-Man Battle Royales) και να αφήσει το NXT. To All-Elite Wrestling έχει τα φόντα να γίνει κάτι διαφορετικό, ακόμα το πιστεύω. Αλλά δε μπορεί κανείς να με πείσει μέχρι στιγμής ότι δεν βλέπω μια αντιγραφή του WCW Nitro.
Και εν τέλει για να απαντήσω την ερώτηση σας, την αρχική, το AEW πλέον θα καλύπτεται από το Ringside House, ξεκινώντας από τα PPV Shows του και άπαξ και βρεθεί άτομο και κάθε εβδομαδιαίο show. Προς το παρόν, κρατάμε τα PPVs. Ραντεβού λοιπόν, στο Full Gear. Πείτε μου την γνώμη σας για το άρθρο στα σχόλια.
Ξέρεις στο χωριό μου πως το λένε αυτό, AEW; Κοροϊδεία. Και όσοι πουν ότι είμαι υπερβολικός, ας μην γινόντουσαν τέτοιες δηλώσεις. Είναι λογικό μια εταιρεία να θέλει να κάνει buzz για τους τίτλους τους, δίνοντας τους σε καταξιωμένους παλαιστές. Ας μην δήλωναν όμως ότι το μέλλον θα σηκώσει ζώνες. Και όσοι μου πουν στο WWE δεν θα έλεγα κουβέντα, ήμουν από τους μόνος που σπάστηκαν όταν ο Randy Orton έγινε ξανά WWE Champion, επειδή το wrestling πρέπει να προχωράει μπροστά. Και σίγουρα, το AEW κερδίζει το NXT σαν ratings, αλλά την ικανότητα να βγάλει homegrown ταλέντα με ελάχιστο κοινό και να τα κάνει διάσημα, δεν την έχει το All-Elite.
Να σε ρωτήσω κάτι μέσε wrestling fan. Πριν το NXT, γνώριζε κανείς άτομα σαν τον Velveteen Dream, τον Tyler Bate, τον Ilja Dragunov, τον WALTER, τον Pete Dunne, τον Aleister Black, τον Andrade, τον Santos Escobar; Σίγουρα θα τους είχατε ακουστά, αλλά δεν θα τους είχατε δει. Σίγουρα κανείς δεν θα ήξερε τον Keith Lee ή τον Baron Corbin ή τον Braun Strowman και τον Wade Barrett. Και όλοι τους αυτή την στιγμή έχουν κάνει εκπληκτικά ματς και μερικοί από αυτούς έχουν κάνει και επιτυχία στο WWE. Υπάρχουν βέβαια και τα flops, τύπου EC3 ή Mojo Rawley ή Tyler Breeze, για να μην κάνουμε τα στραβά μάτια.
Σίγουρα, η εταιρεία αυτή χρειάζεται την ώθηση, αλλά γιατί όλοι να μιλάνε για το πως ο Chris Jericho στα 50 του, γίνεται χαμαιλέοντας και αλλάζει το στυλ του ή για το πως ο Cody, έφυγε από τον τίτλο της Αστερόσκονης στο να γίνει executive και TNT Champion και να μην μιλάνε όλοι για το πόσο γαμάτος είναι ο Darby Allin ή για το γεγονός ότι ο Lance Archer με τον Jake Roberts θα μπορούσε με σωστό booking να γίνει κάτι παρόμοιο με τους Lesnar-Heyman, ή ακόμη και για το ότι ο Sonny Kiss, κάνει κάτι επαναστατικό, όντας ο πρώτος καθαρά LGTBQ χαρακτήρας, που έχει κάποιο ταλέντο;
Σε μια μικρή παρένθεση πριν προχωρήσω στο κυρίως θέμα μου, να πούμε ότι το WWE, όσον αφορά την γυναικεία division, είναι έτη μπροστά από το AEW. Το NXT έχει Rhea Ripley, Io Shirai & Candice LeRae (δεν αξίζει να μιλήσω για main roster πιστεύω), το AEW έχει την Brandi Rhodes, μια γυναίκα, που τώρα εκπαιδεύεται στο wrestling, να παίρνει νίκες απέναντι σε πιο ταλαντούχες από αυτή γυναίκες. Η μόνη ίσως που μπορεί να θεωρηθεί αξιόλογη είναι η Britt Baker, ενώ στις άλλες γυναίκες δεν έχουν δωθεί οι κατάλληλες ευκαιρίες να δείξουν το ταλέντο τους. Η πρωταθλήτρια, Hikaru Shida, είναι λίγο αδιάφορη, για εμένα.
Όλοι οι πόλεμοι πρέπει να έχουν κάποια αρχή. Και σίγουρα, το AEW vs NXT είναι διαφορετικό. Έχει μια άλλη αύρα. Και αν ήταν ξεκάθαρο από την αρχή ότι το AEW θα "πολεμήσει" και θα κινηθεί επιθετικά κόντρα στον Vince, τότε τέτοιες κινήσεις ήταν λογικές να τις περιμένουμε. Αλλά, ο πρόεδρος Tony Khan, είχε πει ότι δεν χρειάζεται να υπάρξει προσωπικός ανταγωνισμός, πέρα από τον υγιή ανταγωνισμό για τα ratings. Και σίγουρα, το AEW, είναι λογικό να κερδίσει στα ratings το NXT, όχι λόγω ποιότητας, αλλά λόγω του ότι το NXT αποτελεί κομμάτι μιας ολόκληρης εταιρείας, η οποία παρουσιάζει άλλα δύο shows κάθε Δευτέρα και Κάθε Παρασκευή, ενώ το AEW έχει ένα εβδομαδιαίο show να αντιπροσωπεύει την εταιρεία του. Και ένα μόνο χρειάζεται. Αλλά δε μπορείς σαν "κατουράς" κάθε φορά τον ανταγωνισμό σου, χλευάζοντας τον. Δεν γίνεται ο Chris Jericho, ένας άνθρωπος, που δεν θα είχε το όνομα που έχει, χωρίς το WWE, να αποκαλεί τον εαυτό του Demo God και να αρκείται στα στατιστικά ή δεν γίνεται ο Cody, ο άνθρωπος που πρεσβεύει πάνω από όλα, τον υγιή ανταγωνισμό, να προσπαθεί μέσω του booking να γίνει ο νέος Triple H.
Άμα έχεις τα κάκαλα, σταματάς να ασχολείσαι όντως με το WWE, όπως από ένα σημείο και μετά έκανε και αυτό και όχι να αποκαλείς τον Dominik Dijakovic "Donovan Dickhead" κύριε Omega, την στιγμή που η New Day σας έκανε την πρόταση για τουρνουά στην E3, γιατί το wrestling είναι οικογένεια, ΓΑΜΏ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ ΜΟΥ ΜΈΣΑ. ΌΧΙ CHRIS JERICHO. To Demographic είναι ψηλά, γιατί πολύ απλά έχεις ένα σόου την εβδομάδα, ενώ το WWE έχει τρία και επιπρόσθετα, το NXT, μπορεί κανείς να το δει στο Network. Απλό.
Το AEW τι πρέπει να κάνει; Να σταματήσει να προβάλλει τα κυριότερα ταλέντα και τα προβλήματα εγωισμού του καθενός και να βγάλει νέους αστέρες (που τους έχει σε AEW Dark) και να εστιάσει περισσότερο στα τεχνικά προβλήματα του show του (όπως το Three Man Color Commentary Team, τα Multi-Man Battle Royales) και να αφήσει το NXT. To All-Elite Wrestling έχει τα φόντα να γίνει κάτι διαφορετικό, ακόμα το πιστεύω. Αλλά δε μπορεί κανείς να με πείσει μέχρι στιγμής ότι δεν βλέπω μια αντιγραφή του WCW Nitro.
Και εν τέλει για να απαντήσω την ερώτηση σας, την αρχική, το AEW πλέον θα καλύπτεται από το Ringside House, ξεκινώντας από τα PPV Shows του και άπαξ και βρεθεί άτομο και κάθε εβδομαδιαίο show. Προς το παρόν, κρατάμε τα PPVs. Ραντεβού λοιπόν, στο Full Gear. Πείτε μου την γνώμη σας για το άρθρο στα σχόλια.
Δημοσίευση σχολίου