AEW Full Gear 2020: Μια λίστα, με όλα τα ματς, από το χειρότερο στο καλύτερο

 Το Full Gear, πλέον, είναι παρελθόν, αφού το All Elite Wrestling πραγματοποίησε το Σάββατο το PPV του τον μήνα Νοέμβριο. Έγιναν κάποιες σημαντικές αλλαγές, όσον αφορά τους τίτλους, έχουμε νέα πρόσωπα στο προσκήνιο και γενικότερα μετά το Revolution, το AEW έκανε ίσως το δεύτερο καλύτερο PPV του 2020 στην wrestling βιομηχανία. 

Είδα το PPV και ήρθε η ώρα να σας παραθέσω τα ματς, σε μία λίστα, από το χειρότερο έως και το καλύτερο. Είμαι ο Γιώργος από το Ringside House και ήρθε η ώρα να σας δείξω τι είδα στο Full Gear.

9) Serena Deeb vs Allysin Kay ( NWA Women's Title Match) 

OK, θα το πω άλλη μια φορά για να το ακούσουν όλοι. Η Women's Division του AEW, αντικειμενικά να το πάρει κανείς, είναι κλάσεις κατώτερη από αυτή του WWE. Οι γυναίκες δεν έχουν την δική τους προσωπικότητα (πλήν της Britt Baker και της Vickie Guerrero, αγαπάω Vickie, ΕΜΠ1 κάποτε Vickie στα καλά της με τον Dolph, bite me) και ως αποτέλεσμα δεν έχουμε την όρεξη να επενδύσουμε στο να δούμε την ιστορία που λέγεται στο ring και ως εκ τούτου και στους ίδιους τους τους αγώνες. Και μπορεί η Deeb να έκανε εξαιρετική δουλειά ως βετεράνος, αλλά και πάλι, απλά δεν μπορούσα να επενδύσω τον χρόνο μου σε κάτι που δεν με ενδιέφερε. 

8) Matt Hardy vs Sammy Guevara - The Elite Deletion Match 

Μην έρθετε σπίτι μου και με ψάχνετε με τα ξαδέρφια σας, που θα φέρουν μαχαίρια μαζί τους να μου γ***σετε την μπουφάνα. Ξέρω ότι σε πολλούς άρεσε το Elite Deletion Match και είχε κάποια refrences, που OK, τα σεβάστηκα και εγώ. Το μυαλό του Matt Hardy όταν περνάει την φάση του, βγάζει άλλοτε εκπληκτικά αποτελέσματα (Deletion με Decay & Helms Dynasty) και άλλοτε..βγάζει αυτό. Δεν μου άρεσε παιδιά. Και το χειρότερο, ήταν ότι φάνηκε ότι δεν άρεσε ούτε στους commentators, οι οποίοι δεν ήξεραν να μας βάλουν στην ιστορία πλήρως 100%. Γούσταρα που είδα τον Hurricane Helms και τον The Hurricane και για κάποιον λόγο, είχαμε και τον Gangrel στην μίξη της ιστορίας που ήταν....OK, αλλά πάνω από όλα το τελείωμα ήταν καλό. Ξέρετε τι; Αν δεν υπήρχε το commentary και απλά υπήρχε μια μουσική Broken πιάνου όλη την ώρα, θα μου άρεσε. Επίσης..Για να το πω άλλη μία. ΚΟΥ...ΡΑ..ΣΑ...ΤΕ με τα WWE refrences. Okay καταλάβαμε ότι πρέπει να δούμε rip-offs Street Profits, αλλά ΦΤΆ..ΝΕΙ. Αλήθεια 

7) Hikaru Shida vs Nyla Rose (AEW Women's Championship) 

Κοιτάξτε, ξέρω ότι ήδη έχετε αρχίσει να με βρίζετε, καθώς βλέπετε ότι γράφω, αλλά αλήθεια, απλά είναι κρίμα. Είναι κρίμα να βλέπεις ένα τέρας της φύσης, σαν την Nyla Rose, μια εκπληκτική manager σαν την Vickie Guerrero και μια πρωταθλήτρια, που θα μπορούσαμε άνετα να την κάνουμε ότι δεν έκανε το WWE με την Kairi Sane, μια αξιολάτρευτη δηλαδή, underdog πρωταθλήτρια και τις βλέπουμε σε ένα ματς, που απλά δεν έχει story, που δεν μας νοιάζει καν και απλά νιώθουμε ότι υπάρχει απλά για να λέμε ότι έχουμε και ένα AEW Women's Championship, κοιτάξτε το πόσο ωραίο είναι στους ώμους της Ιαπωνίδας πρωταθλήτριας μας ε; Είναι πραγματικά κρίμα, γιατί αν είχαμε κάνει μια ιστορία Δαυίδ εναντίον Γολιάθ, θα ήταν πολύ ωραίο το πως η Shida στο τέλος κατάφερε και εκτέλεσε αυτά τα απίθανα knee strikes και ξεπέρασε το ακατόρθωτο εμπόδιο. Αλλά μάλλον το σκέφτηκα πολύ παραπάνω από ότι το creative του AEW. 

6) Orange Cassidy vs John Silver 

Όταν βλέπεις, ότι ένα ματς, μεταξύ του πιο over ατόμου που δεν ξεκινάει από Ε και τελειώνει σε TE και ενός αδιάφορου, μέχρι πρότινος, μέλους της The Dark Order (by the way, για να πάμε το φτυάρι λίγο πιο βαθιά, αυτό ήταν το μόνο ματς που είχε η φατρία του Lee στο PPV) ότι είναι καλύτερο από το Women's Championship match και το ματς ενός θρύλου της βιομηχανίας, τότε ξέρεις ότι κάτι πάει στραβά. Όσο και να μην το περιμένατε, εμένα μου άρεσε πάρα πολύ το Cassidy-Silver και αυτό γιατί ΕΊΔΑΜΕ ΓΑΜΗΜΈΝΟ (ΝΑΙ ΘΑ ΤΟ ΠΩ ΧΩΡΙΣ ΑΣΤΕΡΊΣΚΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΤΟΝΊΣΩ) S-T-O-R-Y!! Σου έδειξε ότι ο Silver προσπάθησε να βγάλει τον Cassidy από τον...whatever εαυτό του, σκίζοντας του τις τσέπες, που βάζει χαρακτηριστικά μέσα τα χέρια του καθώς και με τα power plays του που ήταν απίθανα, αλήθεια. Χάρηκα που πήρε την νίκη ο Cassidy. Αυτό. 

5) MJF vs Chris Jericho 

O MJF & o Chris Jericho, όσον αφορά τα promos, είχαν υπέροχη χημεία. Αυτή η υποτυπώδης ένδειξη σεβασμού, μόνο και μόνο να "σπάσει" κάποια στιγμή σε ματς, μαζί με το καλύτερο segment στον pro wrestling κόσμο για την χρονιά 2020 και μιλάω φυσικά για το Steak dinner, ήταν μια υπέροχη ευκαιρία για ένα καλό ματς. Και μπορώ να πω ότι το είδαμε. Σίγουρα δεν ήταν σαν τα άλλα που θα δούμε στην συνέχεια, αλλά και πάλι, ήταν καλό. Μου άρεσε το σημείο, όπου ο MJF πήγε να το παίξει άλλος Eddie Guerrero. Ο MJF είναι πραγματικά υπέροχος σαν heel, είναι γεννημένος να τον μισείς, αλλά να τον αγαπάς ταυτοχρόνως και αναμένω να δω το story τώρα που κέρδισε και είναι μέλος της φατρίας του Jericho. 

4) Cody Rhodes vs Darby Allin (TNT Championship) 

Εδώ, θα πρέπει να παραδεχτώ το λάθος μου. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα την μεγάλη αυτή νίκη του Darby Allin απέναντι στον Cody Rhodes για το TNT Championship. Και αυτό, γιατί πολύ απλά θεωρούσα ότι ο Cody, όντας φρέσκος champ, θα έκανε ένα μεγάλο reign. To match ήταν καλό, ο Cody υποτιμούσε τον Allin, ενώ μας teasάραν και μια ρίξη ανάμεσα σε αυτόν και τον "Double A" Arn Anderson, ο οποίος μετά την ήττα του Cody, ήταν φανερά δυσαρεστημένος. Το μόνο που με χάλασε, ήταν που ο Cody, ενώ σε όλο το ματς, ήταν ΦΑΝΕΡΆ ο heel, άλλαξε πρόσωπο και το έπαιξε face. Τέτοια swerve, Πρίγκιπα, ούτε ο Big Show. Ευτυχώς φυσικά που η Team Taz, Ricky Starks & Brian Cage, έριξαν λίγο ξύλο και το ευχαριστήθηκα. Ζω για την στιγμή που ο Starks θα γίνει πρωταθλητής, έχει το μέλλον να κάνει σπουδαία πράγματα. 

3) I Quit Match - Jon Moxley vs Eddie Kingston (AEW World Championship)

Καταρχάς, για να βγαίνει από την μέση αυτό, το attire του Eddie Kingston, θύμισε Spirit Squad, good times. Αλλά το I Quit Match μόνο good times δεν ήταν. Ένα ματς από δύο σκληρούς τύπους, που ξέρουν πως να σου εκβιάσουν συναίσθημα. Ο Eddie Kingston ΠΡΈΠΕΙ να γίνει πρωταθλητής κάποια στιγμή, είναι ο άνθρωπος, ο οποίος με το στόμα του, μπορεί να σου βγάλει χρήμα και να σου πουλήσει ματς όσο κανένας άλλος. Ο Jon Moxley, είναι αρκετά καλός champ, απλά ο χαρακτήρας του με έχει κουράσει, αλλά τα ματς που δίνει είναι πάντα ποιοτικά. Ένα I Quit Match πρέπει να σπρώχνει τους αντιπάλους στα όρια τους και αυτό το ματς το έκανε και έκλεισε το show με μια αρκετά βίαιη νότα. 

2) Hangman Page vs Kenny Omega 

Το opener της βραδιάς είναι και το καλύτερο singles match που είδαμε στο PPV. Περιμέναμε πολύ καιρό οι Kenny Omega & Hangman Page να σπάσουν στα δύο και να συγκρουστούν και το κάνανε με πολύ αποτελεσματικό τρόπο. Υπήρξαν αρκετά stiff strikes, οι κινήσεις ήταν υπέροχες, το storytelling υπήρξε, εάν δεν ήταν και τόσο περίεργο το ending, ίσως να ήταν και το καλύτερο ματς γενικά της βραδιάς. Ο Kenny Omega πλέον είναι ο νούμερο ένα διεκδικητής για τον τίτλο του Moxley και ας το παραδεχτούμε. Ο "Cleaner" Omega είναι ΠΟΛΎ ΜΑ ΠΟΛΎ καλύτερος από τον "generic geek" Omega. 

ΚΑΙ...

1) FTR vs Young Bucks (AEW World Tag Team Championships)

Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε το stip ότι αν οι Young Bucks έχαναν, δεν θα ξαναγωνιζόντουσαν για τις ομαδικές ζώνες του AEW, ήξερα ότι θα κέρδιζαν. Και όμως το ματς FTR- Bucks, το οποίο ήταν ένα προσωπικό μου dream match και dream match πολλών, κυρίως λόγω της μίξης των διαφορετικών στυλ, δεν απογοήτευσε, ήταν το καλύτερο ματς της βραδιάς και θα τολμήσω, ΝΑΙ ΘΑ ΤΟ ΚΆΝΩ, να πω πως είναι το καλύτερο ματς που έχω δει την χρονιά 2020 και ίσως ένα από τα καλύτερα tag matches όλων των εποχών. Γιατί απλά τα έχει όλα. Θες κινήσεις; Τις έχει, με τους Bucks να επιστρατεύουν μέχρι και το 3D. Θες storytelling; Ο τραυματισμός του Matt Jackson έπαιξε ρόλο και ταυτόχρονα η δουλειά των Bucks πάνω στο χέρι του Harwood. O Cash Wheeler έκανε τρελό selling, ενώ το κερασάκι στην τούρτα για εμένα; Η επιλογή του Wheeler που εν τέλει κόστισε και τους τίτλους στην FTR, να πάει κόντρα στο μότο του και στο πιστεύω του. Να χρησιμοποιήσει δηλαδή flips, αντί για fists. Υπέροχο. Απλά υπέροχο.