Το θέμα είναι ότι η WrestleMania είναι ένα PPV μεγάλων διαστάσεων και σε αυτό το event βλέπουμε κάποιους αγώνες που ονειρευόμασταν την ώρα και την στιγμή να τους δούμε και μάλιστα βγαίνουν και πάρα πολύ καλοί. Αλλά βέβαια είναι και αυτοί οι αγώνες, οι οποίοι ενώ έχουν το star power, εν τέλει δεν μας δικαιώνουν για διάφορους λόγους. Και όχι ΔΕ ΜΙΛΆΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΏΝΑ ΤΗΣ SNOOKI, ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΠΊΛΈΞΑΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΒΆΛΟΥΜΕ ΣΤΗΝ MANIA ΕΝΏ ΠΡΙΝ ΕΊΧΕ ΔΏΣΕΙ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΊΟ ΤΟΥ ΑΓΏΝΑ Ο EDGE, ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΆΛΑΜΕ ΚΑΙ CO-MAIN EVENT, ΓΙΑΤΊ ΌΛΟΙ ΘΑ ΘΈΛΑΜΕ ΝΑ ΔΟΎΜΕ ΤΗΝ SNOOKI.
Έχοντας αυτά στο μυαλό μου, είμαι ο Γιώργος από το Ringside House και αυτοί είναι 10 αγώνες, οι οποίοι ενώ είχαν τρομερό hype, τελικά δεν δικαίωσαν τις προσδοκίες μας.
10) Randy Orton vs Kurt Angle vs Rey Mysterio ( WrestleMania 22)
Ε, κοιτάτε να δείτε τώρα τι συμβαίνει. Αυτό δεν είναι αποκλειστικά φταίξιμο των παλαιστών που ήταν στο ματς, αλλά των producers και του πρόεδρου του WWE, του Vince McMahon. Καταρχάς, ο Randy Orton ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΛΌΓΟ ΎΠΑΡΞΗΣ ΣΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΜΑΤΣ. Ξέρω, ότι ένας καθαρός heel θα έκανε τα πράγματα πιο spicy, ξέρω ότι το "Eddie's down there in hell" είναι μία από τις καλύτερες ατάκες που έχει πει heel ever, αλλά το ματς έπρεπε να είναι καθαρά Rey Mysterio vs Kurt Angle. Έχουν δώσει υπέροχο ματς, μπορούν να το κάνουν μόνοι τους και είμαι σίγουρος ότι ο Kurt θα ήταν πολύ χαρούμενος να βγάλει over σε καθαρό one on one match και να το παίξει ξεκάθαρα heel της υπόθεσης.
Νούμερο δύο, μαντέψτε την διάρκεια του World Heavyweight Championship match στην WrestleMania 22; 15 λεπτά; Όχι. 12 λεπτά; Όχι. 9 ΛΕΠΤΆ! 9 λεπτά. Αλήθεια WWE; World Heavyweight Championship Match; Mysterio που πάει να το σηκώσει στην μνήμη του Eddie; Kurt Angle, o World Heavyweight Champion, ίσως στο τελευταίο του title run; Randy Orton; 9 λεπτά; Μέχρι και το JBL-Benoit κράτησε 38 δευτερόλεπτα παραπάνω. 9 λεπτά; Τέλος πάντων, με τα εννέα λεπτά του ματς όπως ήταν φυσικό, γίναν κάποια ωραία spots αλλά σίγουρα φάνηκε ότι προσπάθησαν και οι 3 να τρέξουν όσο πιο πολύ μπορούν το ματς για να τελειώνουν μέσα στο χρόνο. Και φυσικά τι ακολούθησε μετά για σβήσιμο; Ένα Playboy Pillow Fight. ΜΑ ΦΥΣΙΚΆ ΘΑ ΧΑΙΡΌΤΑΝ ΤΟ ΜΑΤΆΚΙ PLAYBOY PILLOW FIGHT. Καλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά και πάλι. 9 ΛΕΠΤΆ ΡΕ WWE;
10) Randy Orton vs Kurt Angle vs Rey Mysterio ( WrestleMania 22)
Ε, κοιτάτε να δείτε τώρα τι συμβαίνει. Αυτό δεν είναι αποκλειστικά φταίξιμο των παλαιστών που ήταν στο ματς, αλλά των producers και του πρόεδρου του WWE, του Vince McMahon. Καταρχάς, ο Randy Orton ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΛΌΓΟ ΎΠΑΡΞΗΣ ΣΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΜΑΤΣ. Ξέρω, ότι ένας καθαρός heel θα έκανε τα πράγματα πιο spicy, ξέρω ότι το "Eddie's down there in hell" είναι μία από τις καλύτερες ατάκες που έχει πει heel ever, αλλά το ματς έπρεπε να είναι καθαρά Rey Mysterio vs Kurt Angle. Έχουν δώσει υπέροχο ματς, μπορούν να το κάνουν μόνοι τους και είμαι σίγουρος ότι ο Kurt θα ήταν πολύ χαρούμενος να βγάλει over σε καθαρό one on one match και να το παίξει ξεκάθαρα heel της υπόθεσης.
Νούμερο δύο, μαντέψτε την διάρκεια του World Heavyweight Championship match στην WrestleMania 22; 15 λεπτά; Όχι. 12 λεπτά; Όχι. 9 ΛΕΠΤΆ! 9 λεπτά. Αλήθεια WWE; World Heavyweight Championship Match; Mysterio που πάει να το σηκώσει στην μνήμη του Eddie; Kurt Angle, o World Heavyweight Champion, ίσως στο τελευταίο του title run; Randy Orton; 9 λεπτά; Μέχρι και το JBL-Benoit κράτησε 38 δευτερόλεπτα παραπάνω. 9 λεπτά; Τέλος πάντων, με τα εννέα λεπτά του ματς όπως ήταν φυσικό, γίναν κάποια ωραία spots αλλά σίγουρα φάνηκε ότι προσπάθησαν και οι 3 να τρέξουν όσο πιο πολύ μπορούν το ματς για να τελειώνουν μέσα στο χρόνο. Και φυσικά τι ακολούθησε μετά για σβήσιμο; Ένα Playboy Pillow Fight. ΜΑ ΦΥΣΙΚΆ ΘΑ ΧΑΙΡΌΤΑΝ ΤΟ ΜΑΤΆΚΙ PLAYBOY PILLOW FIGHT. Καλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά και πάλι. 9 ΛΕΠΤΆ ΡΕ WWE;
9) Randy Orton vs Triple H (WrestleMania 25)
Η αλήθεια είναι ότι πολλοί είχαμε την φοβία ότι αυτό το ματς δεν θα βγει καλό, αλλά το feud και το build-up σε αυτό το ματς, όπως είχαμε πει σε προηγούμενο ΤOP 10, μας έκαναν να περιμένουμε κυριολεκτικά έναν πόλεμο. Τα πράγματα είχαν γίνει τόσο προσωπικά, ο Orton είχε κάνει εξαιρετικά την δουλειά του ως heel που απλά περιμέναμε την ώρα και την στιγμή που ο HHH απλά θα διέλυε τον Randall Keith. Και η WrestleMania Entrance του Triple H που έσπασε ολόκληρο τζάμι με βαριοπούλα (STONE COLD STEVE AUSTIN ΔΕ ΘΑ ΓΊΝΕΙΣ ΑΓΌΡΙ ΜΟΥ) μας προϊδέασε για τα καλύτερα, όπως και το γεγονός ότι ήταν ΤΟ MAIN EVENT της κάρτας. Όλοι συντονίστηκαν και όλοι πλήρωσαν για να δουν την "δολοφονία" του Randy Orton live στο Houston, Texas.
Και το ματς ήταν...okay I guess? Ένα τυπικό WWE Title Match με αργό ρυθμό, που η μόνη ιστορία που είπε στην ουσία είναι ότι ο HHH είναι καλύτερος από τον Orton στο ring και δεν χρειάστηκε να γίνει disqualified για να χάσει τον τίτλο του. Υποτίθεται ότι ο Orton επιτέθηκε σε ολόκληρη την McMahon family. Αυτό το ματς ίσως θα ήταν πολύ καλύτερο με ένα stipulation, ίσως ένα No Holds Barred Match. Ένα extreme stipulation θα έκανε τα πράγματα καλύτερα, εδώ βοήθησε τα αδέρφια Hardy να κάνουν το ματς τους το δεύτερο καλύτερο ματς της βραδιάς (μην με κάνετε τώρα να αναφερθώ στο πρώτο καλύτερο, ξέρετε ποιο είναι). Δώστε τους ένα extreme stip, έχουμε PG Era, αλλά ο Triple H θα μπορούσε να κάνει ΤΈ-ΡΑ-ΤΑ με αυτό το stipulation, είναι ο Cerebral Asssassin ούτως ή άλλως. Τέλος πάντων. Αυτό το ματς το θυμόμαστε δυστυχώς όλοι για το build του παρά για το φινάλε του.
8) Kevin Owens vs Chris Jericho (WrestleMania 33)
Δεν θα περιμένατε να βάλω τον Kevin Owens και τον Chris Jericho σε αυτήν την λίστα γιατί και οι δύο τους είχαν υπέροχη χημεία και ως tag-team partners και ως αντίπαλοι και το ματς τους τόσο στο Payback όσο και μετά από αυτό στο SmackDown ήταν υπέροχα. Αλλά το ματς στην WrestleMania 33, ήταν καλό, αλλά και πάλι δεν δικαίωσε την κόντρα που χτιζόταν μεταξύ τους και είχε γίνει τόσο προσωπική. Θέλω να σκεφτείτε ότι κάποια στιγμή αυτός ο αγώνας ήταν από τους υποψήφιους για main event του show αυτού και μάλιστα για το Universal Championship, αλλά βέβαια είχαμε τον Θείο Bill (θα σε δούμε αργότερα) για να ευγνωμονούμε για το ότι δεν είδαμε αυτό τον αγώνα main event. Αλλά ίσως και ο χρόνος του ματς, ίσως ο -λίγο πιο αργός από τα συνηθισμένα στάνταρ και των δύο- ρυθμός του αγώνα και το τελείωμα, δεν τους βοήθησε να έχουν έναν αξιομνημόνευτο αγώνα. Μέχρι και ο Vince McMahon δήλωσε απογοητευμένος από τον αγώνα όπως είδαμε και στο WWE 24 της WrestleMania 33 με τον Owens να δηλώνει πως ήταν η χειρότερη στιγμή της καριέρας του μέχρι στιγμής, να βλέπει έναν απογοητευμένο Vince.
7) AJ Styles vs Shinsuke Nakamura (WrestleMania 34)
Όταν ο Shinsuke Nakamura κέρδισε πανηγυρικά το Royal Rumble του 2018, που ήταν ίσως η μοναδική φορά που ένιωσα ότι έβλεπα τον Nakamura που έκανε παπάδες στο NXT, εγώ και ο μέσος WWE fan ήμασταν σε φάση "ΝΑΙ..ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ..WWE θα μου δώσεις αυτό που θέλω, χωρίς κάποιο τεχνικό περίεργο τρόπο της τελευταίας στιγμής; Θα δω επιτέλους AJ Styles vs Shinsuke Nakamura σε αυτό το επικό rematch από την ματσάρα του Wrestle Kingdom, με νικητή τον δεύτερο;" YES PLEASE. Και η αλήθεια είναι ότι λίγο πολύ όλοι μας περιμέναμε αυτό το ματς, αφού ίσως ήταν η πρώτη φορά που θα είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε έναν αγώνα του Nakamura με αντίπαλο που μπορεί να υποστηρίξει άνετα αυτό το Strong Style που πρέσβευε ο διάσημος Ιάπωνας παλαιστής. Νιώθαμε σαν να το βλέπαμε once in a lifetime, σαν ένα μοναδικό γεγονός που θα συνόδευε μια πολύ δυνατή στα χαρτιά WrestleMania. Αλλά εν τέλει το ματς δεν ήταν αυτό που περιμέναμε.
Οι δυο τους φάνηκε ότι είχαν χημεία, αλλά αναγκάστηκαν να δώσουν ένα τυπικό WWE Championship match την στιγμή που το hype είχε φτάσει στον θεό. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι fans είχαν παρακολουθήσει μέχρι τότε 11 (με τα 3 του pre-show) αγώνες, οπότε ήταν τέρμα κουρασμένοι και προφανώς δεν είχαν την ίδια διάθεση να παρακολουθήσουν την WrestleMania, όπως την είχαν στην αρχή της. Για σκεφτείτε αν αυτό το ματς είχε ξεκινήσει ως opening και του είχε δοθεί ίσως χρόνος 25 λεπτών, πόσο υπέροχο θα ήταν . Ότι και να έκαναν οι δύο τους θα ήταν καλό, αυτό είναι το σίγουρο, ΑΣΤΕ ΤΟΥΣ στο opening. Δείτε πχ πόσο καλό έκανε το γεγονός ότι το Lesnar-Rollins ήταν το opening match στην Mania 35, τους βοήθησε πάρα πολύ. Φυσικά μετά, η πρώτη από τις πολλές που ήρθαν... γροθιές στην οικογένεια του Styles, ήταν ένα ενδιαφέρον twist, αλλά μέχρι εκεί.
6) Dean Ambrose vs Brock Lesnar ( WrestleMania 32)
Όντας μεγάλος fan του Dean Ambrose, όσο ήταν στο WWE, πιστεύω ότι πρέπει και εγώ και εσείς να παραδεχτούμε κάτι. Η WrestleMania 32 ήταν η νύχτα του Dean Ambrose. Όλο το feud, όλη η παρουσία του Ambrose απέναντι στον Lesnar, τον έδειξε ατρόμητο, τον έδειξε ότι δεν φοβάται και τον έδειξε πανέτοιμο για έναν εκπληκτικό αγώνα, με το κατάλληλο βέβαια stipulation απέναντι στον Beast Incarnate. Όλοι περίμεναν πως με κάποιον τρόπο, ο Ambrose θα άντεχε τον πόνο και θα κέρδιζε τον Lesnar και θα αποδείκνυε πως ανήκει στην ίδια κατηγορία με τον αδερφό του, τον Big Dog, τον Roman Reigns.
Αντί αυτού, πήραμε ένα κλασσικό πλέον squash match Lesnar και όχι μόνο αυτό. Ο Ambrose πήρε ελάχιστο offense και ειλικρινά με τον τρόπο, με τον οποίο πήγαινε το ματς, μας φάνηκε έκπληξη που πήρε και τόσο που πήρε. Αγαπώ τον Brock Lesnar, o Brock Lesnar, πλέον, με βάση το RAW που παρακολουθώ μου λείπει τόσο όσο το ΠΑΣΟΚ με Αντρέα Παπανδρέου (OK ίσως λίγο παραπάνω μου λείπει το ΠΑΣΟΚ) , αλλά εκείνη η βραδιά δεν θα μου βγει ποτέ από το κεφάλι ότι άνηκε στον Dean Ambrose και πως εκείνη την βραδιά, ο Ambrose έπρεπε να πάρει μια πανηγυρική νίκη και να μην χρειαστεί τον Chris Jericho για να ανεβάσει ακόμα πιο πάνω το stock του.
5) Undertaker vs John Cena ( WrestleMania 34)
Το ξέρω ότι ο Undertaker δεν είχε τα πνευμόνια προκειμένου να βγάλει ένα ματς των παλιών προδιαγραφών του και να αντέξει έναν hard hitting contest και αλήθεια αυτό το εξάλεπτο squash match αν ήταν με οποιονδήποτε άλλον παλαιστή τύπου Elias ίσως και το δεχόμουν. Αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι η μοναδική φορά που Cena & Undertaker συναντήθηκαν σε PPV μετά το Vengeance του 2003, με το όνομα ειδικά που έκανε ο Cena από εκείνο το event του 2003 και έπειτα, ήταν σε ένα εξάλεπτο ματς όπου στην ουσία ο Undertaker έκανε ότι ήθελε. Ξέρω ότι αυτό το squash έγινε για να επαναφέρει λίγο στην καλή του τον Deadman, μετά την τρομακτικά κακή του απόδοση απέναντι στον Roman Reigns στην WrestleMania 33, αλλά και πάλι, είναι ο John Cena. Είναι ο Undertaker. O John Cena έχει αποδείξει ότι μπορεί να κουβαλήσει αντιπάλους που δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα στο ring (βλέπε Great Khali στο One Night Stand του 2007) οπότε πιστεύω ότι θα μπορούσε να κουβαλήσει τον Deadman σε ένα πολύ καλύτερο ματς από αυτό που είδαμε στην Mania.
4) Brock Lesnar vs Kurt Angle ( WrestleMania 19)
Είναι μια πολύ αμφιλεγόμενη επιλογή αυτό το ματς σε αυτήν την θέση, αλλά θα σας εξηγηθώ με τα εξής γεγονότα. Πίσω στο μακρινό 2003, ο Brock Lesnar ήταν ο νούμερο ένα παλαιστής του WWE. Ήταν πιο "καυτός" από ποτέ, είχε κερδίσει το Royal Rumble και όλοι ήθελαν να πάρει το WWE Championship και να ξεκινήσει για άλλη μια φορά ένα δυνατό reign. Και ποιος άλλος για πιο κατάλληλος αντίπαλος από τον Kurt Angle, τον χρυσό Ολυμπιονίκη, που ήταν και ένας από τους πιο δυνατούς heels της εποχής. To match είχε τρελό hype, όλοι ήθελαν να το δουν. Ο Vince McMahon ήταν τόσο σίγουρος για την επιτυχία του ματς, ήταν τόσο σίγουρος ότι ο κόσμος θα το λατρέψει που πήρε την απόφαση να το βάλει main event της βραδιάς εκείνης, τελευταίο ενώ από πάνω του υπήρχε το ματς Rock-Austin III.
Το ματς ήταν ένα τυπικό title match που θα μπορούσαμε να δούμε και σε ένα άλλο PPV ή ακόμη σε ένα εβδομαδιαίο, με τον Angle να κάνει κύκλους γύρω από τον champ. Και τότε, έγινε. Ένα spot που πήγε να μας κάνει να θρηνήσουμε θύματα. Ο Brock Lesnar ανέβηκε στο top rope και εκτέλεσε ένα Shooting Star Press, κίνηση που έκανε όταν είχε πρώτο-ξεκινήσει στο Ohio Valley Wrestling. Το θέμα είναι πως από τότε, ο Lesnar είχε πάρει κάποια κιλά, με αποτέλεσμα έτσι να μην κάνει ολόκληρη περιστροφή και να προσγειώνεται άτσαλα με το κεφάλι στον ώμο του Angle, ο οποίος τελευταία στιγμή, στην κυριολεξία, έσωσε τον Beast Incarnate, από τα χειρότερα.
3) Charlotte Flair vs Ronda Rousey vs Becky Lynch (WrestleMania 35)
Όταν φτιάχνεις τα μακαρόνια και τα συνδυάζεις με τον κιμά, είναι ο τέλειος συνδυασμός που θα σου δώσει μια υπέροχη γεύση στον ουρανίσκο σου. Αν όμως σε αυτόν τον συνδυασμό προσθέσεις και τις μπάμιες, τότε κάτι πάει λάθος. Δε μου αρέσουν καθόλου οι μπάμιες και δεν ξέρω γιατί έκανα αυτόν τον αλληγορικό συνδυασμό, αλλά συμβαίνει εντάξει; Όταν λοιπόν, η Becky Lynch κέρδισε το Royal Rumble του 2019, έπειτα από μια έντονη συνάντηση με την Rousey που δεν έγινε ποτέ, λόγω του χεριού της Nia Jax, όλοι μας περιμέναμε σαν τρελοί την WrestleMania και είπαμε "ΝΑΊ..ΠΑΊΡΝΟΥΜΕ ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΘΈΛΑΜΕ. BECKY VS RONDA!" Και μαντέψτε τι είπε το WWE τότε; ''ΠΆΡΤΕ ΤΙΣ ΜΠΆΜΙΕΣ". Εεε θέλω να πω την Charlotte Flair.
Γιατί ρε παιδιά; Δε θέλετε την Charlotte, δείτε πόσο γαμάτη είναι η Charlotte Flair, μια ανερχόμενη woman superstar, πάρτε τη, ελάτε... ΦΆΤΕ ΤΗ ΣΤΗ ΜΆΠΑ, ΟΜΟΡΦΑΊΝΕΙ ΔΕΝ ΠΑΧΑΊΝΕΙ! Τέλος πάντων, η Charlotte Flair προστέθηκε σε αυτόν τον αγώνα και θα ήταν μάλιστα και το MAIN EVENT μιας ολόκληρης WrestleMania. Και trust me, το ματς δεν ήταν απαραίτητα κακό, ΑΛΛΆ, πρώτον, δεν άξιζε για main event, την στιγμή που στην κάρτα υπήρχε το BRYAN-KINGSTON και δεύτερον, η Charlotte ΔΕΝ ΈΠΡΕΠΕ ΕΞΑΡΧΉΣ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΜΑΤΣ ΑΛΛΆ ΝΑ ΠΑΊΞΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ASUKA ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΊΤΛΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΆ ΝΑ ΤΟΝ ΧΆΣΕΙ. Και φυσικά το image της Becky να ολοκληρώνει αυτό το ταξίδι της με ένα botchαρισμένο roll-up που οι ώμοι της Ronda δεν ήταν καν κάτω στον καμβά αντί για ένα Disarm-Her, δεν βοήθησε καθόλου την χώνεψη του αποτελέσματος από τους fans.
2) Daniel Bryan & Shane McMahon vs Kevin Owens & Sami Zayn (WrestleMania 34)
Θα μπορούσα να βάλω άνετα πολλά main events της WrestleMania, αλλά τα κρατάω για ξεχωριστό TOP 10 με τα δέκα χειρότερα main events σε WrestleMania, οπότε bare with me here. Όταν ο Daniel Bryan ανακοίνωσε ότι κάνει την επιστροφή του στα ring, δύο χρόνια μετά την εξαναγκαστική απόσυρση του από αυτά, όλοι μας συγκινηθήκαμε γιατί ξέραμε πως αυτός ο άνθρωπος άξιζε άλλη μια ευκαιρία, γιατί είχε πολλά παραπάνω να δώσει. Και περιμέναμε να δούμε που θα χρησιμοποιηθεί αυτός ο άνθρωπος, τι θα μας επιφυλάσσουν για την επιστροφή του. Και τι μας επιφύλασσαν; Ένα tag team match με τον Shane McMahon απέναντι στους Kevin Owens & Sami Zayn. Και ήμασταν όλοι σε φάση..Oooookaaaayyyy? I Guess, καλύτερα από το τίποτα;
Απλά νευριάζω, γιατί είναι ένας από τους μεγαλύτερους αστέρες της εταιρείας, όλοι ξέραμε ΌΤΙ Ο MIZ έπρεπε να βγει από αυτό το ρημάδι το Triple Threat για την IC και να έχει απευθείας την κοντρίτσα με τον Bryan για να ανάψει ακόμα περισσότερο τα αίματα. Αφού αυτό που θέλαμε εξαρχής έπειτα από αυτό το promo του Miz το 2016, ήταν να δούμε τον Bryan να χτυπάει μια γροθιά τον Miz στο πρόσωπο. ΔΏΣΤΕ ΤΟ ΜΑΣ! Ή έστω αν δεν μπορούσατε αυτό, ένα triple threat με τους Kevin Owens & Sami Zayn και βάλτε τον Shane στη γωνία του Bryan ως manager; YES PLEASE. Θα το προτιμούσα. Τέλος πάντων, ο κόσμος είχε κουραστεί πολύ εκείνη την ώρα, γιατί είχε μόλις δει τον Undertaker να διαλύει τον John Cena και δεν βοήθησε στο να γίνει πιο ενδιαφέρον το tag match και ας έκαναν όλοι τους ότι μπορούσαν για να είναι καλό το αποτέλεσμα.
1) Goldberg vs Brock Lesnar ( WrestleMania 20)
Ας το απλοποιήσουμε για να σας δείξω την ηλιθιότητα της κατάστασης. Δύο άντρες. Δύο παλαιστές. O Bork. O Glodberg. Δύο νευριασμένοι άντρες. Ένα νευριασμένο κοινό. Ο Bork φεύγει από εκεί που δουλεύει γιατί θέλει να παίζει rugby και να πέφτει πάνω σε άλλους ανθρώπους για πιο sport λόγους. Ο Glodberg είναι ξενερωμένος με το κοινό, με την εταιρεία κι με τους ανθρώπους που τη τρέχουν και δεν έχει ανανεώσει το συμβόλαιο του. Το κοινό είναι πολύ νευριασμένο. Ένας εκ των δύο Hollywood Blondes, αν και καραφλός τώρα, είναι special guest referee του αγώνα. Ένας αγώνας πιο αργός και από την είσοδο του Undertaker. Αδιάφορος αγώνας. Ο Bork είναι λυπημένος, ο Glodberg είναι στη π***σα του. Ο Glodberg κερδίζει. Το κοινό δεν νοιάζεται. Ο "Stunning" Steve κάνει Stunner στον rugby player πλέον, Bork. Το κοινό είναι πολύ χαρούμενο. Ο "Stunning" Steve κάνει Stunner και στον Glodberg. Πολύ χαρούμενο κοινό. Ένα ματς που θα μπορούσε να έχει εντελώς διαφορετική κατάληξη, καταστράφηκε από τους fans και από τα spoilers και από την διαρροή νέων. Μπράβο στους δημοσιογράφους και μπράβο στο κοινό της Νέας Υόρκης. Sad.
Η αλήθεια είναι ότι πολλοί είχαμε την φοβία ότι αυτό το ματς δεν θα βγει καλό, αλλά το feud και το build-up σε αυτό το ματς, όπως είχαμε πει σε προηγούμενο ΤOP 10, μας έκαναν να περιμένουμε κυριολεκτικά έναν πόλεμο. Τα πράγματα είχαν γίνει τόσο προσωπικά, ο Orton είχε κάνει εξαιρετικά την δουλειά του ως heel που απλά περιμέναμε την ώρα και την στιγμή που ο HHH απλά θα διέλυε τον Randall Keith. Και η WrestleMania Entrance του Triple H που έσπασε ολόκληρο τζάμι με βαριοπούλα (STONE COLD STEVE AUSTIN ΔΕ ΘΑ ΓΊΝΕΙΣ ΑΓΌΡΙ ΜΟΥ) μας προϊδέασε για τα καλύτερα, όπως και το γεγονός ότι ήταν ΤΟ MAIN EVENT της κάρτας. Όλοι συντονίστηκαν και όλοι πλήρωσαν για να δουν την "δολοφονία" του Randy Orton live στο Houston, Texas.
Και το ματς ήταν...okay I guess? Ένα τυπικό WWE Title Match με αργό ρυθμό, που η μόνη ιστορία που είπε στην ουσία είναι ότι ο HHH είναι καλύτερος από τον Orton στο ring και δεν χρειάστηκε να γίνει disqualified για να χάσει τον τίτλο του. Υποτίθεται ότι ο Orton επιτέθηκε σε ολόκληρη την McMahon family. Αυτό το ματς ίσως θα ήταν πολύ καλύτερο με ένα stipulation, ίσως ένα No Holds Barred Match. Ένα extreme stipulation θα έκανε τα πράγματα καλύτερα, εδώ βοήθησε τα αδέρφια Hardy να κάνουν το ματς τους το δεύτερο καλύτερο ματς της βραδιάς (μην με κάνετε τώρα να αναφερθώ στο πρώτο καλύτερο, ξέρετε ποιο είναι). Δώστε τους ένα extreme stip, έχουμε PG Era, αλλά ο Triple H θα μπορούσε να κάνει ΤΈ-ΡΑ-ΤΑ με αυτό το stipulation, είναι ο Cerebral Asssassin ούτως ή άλλως. Τέλος πάντων. Αυτό το ματς το θυμόμαστε δυστυχώς όλοι για το build του παρά για το φινάλε του.
8) Kevin Owens vs Chris Jericho (WrestleMania 33)
Δεν θα περιμένατε να βάλω τον Kevin Owens και τον Chris Jericho σε αυτήν την λίστα γιατί και οι δύο τους είχαν υπέροχη χημεία και ως tag-team partners και ως αντίπαλοι και το ματς τους τόσο στο Payback όσο και μετά από αυτό στο SmackDown ήταν υπέροχα. Αλλά το ματς στην WrestleMania 33, ήταν καλό, αλλά και πάλι δεν δικαίωσε την κόντρα που χτιζόταν μεταξύ τους και είχε γίνει τόσο προσωπική. Θέλω να σκεφτείτε ότι κάποια στιγμή αυτός ο αγώνας ήταν από τους υποψήφιους για main event του show αυτού και μάλιστα για το Universal Championship, αλλά βέβαια είχαμε τον Θείο Bill (θα σε δούμε αργότερα) για να ευγνωμονούμε για το ότι δεν είδαμε αυτό τον αγώνα main event. Αλλά ίσως και ο χρόνος του ματς, ίσως ο -λίγο πιο αργός από τα συνηθισμένα στάνταρ και των δύο- ρυθμός του αγώνα και το τελείωμα, δεν τους βοήθησε να έχουν έναν αξιομνημόνευτο αγώνα. Μέχρι και ο Vince McMahon δήλωσε απογοητευμένος από τον αγώνα όπως είδαμε και στο WWE 24 της WrestleMania 33 με τον Owens να δηλώνει πως ήταν η χειρότερη στιγμή της καριέρας του μέχρι στιγμής, να βλέπει έναν απογοητευμένο Vince.
7) AJ Styles vs Shinsuke Nakamura (WrestleMania 34)
Όταν ο Shinsuke Nakamura κέρδισε πανηγυρικά το Royal Rumble του 2018, που ήταν ίσως η μοναδική φορά που ένιωσα ότι έβλεπα τον Nakamura που έκανε παπάδες στο NXT, εγώ και ο μέσος WWE fan ήμασταν σε φάση "ΝΑΙ..ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ..WWE θα μου δώσεις αυτό που θέλω, χωρίς κάποιο τεχνικό περίεργο τρόπο της τελευταίας στιγμής; Θα δω επιτέλους AJ Styles vs Shinsuke Nakamura σε αυτό το επικό rematch από την ματσάρα του Wrestle Kingdom, με νικητή τον δεύτερο;" YES PLEASE. Και η αλήθεια είναι ότι λίγο πολύ όλοι μας περιμέναμε αυτό το ματς, αφού ίσως ήταν η πρώτη φορά που θα είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε έναν αγώνα του Nakamura με αντίπαλο που μπορεί να υποστηρίξει άνετα αυτό το Strong Style που πρέσβευε ο διάσημος Ιάπωνας παλαιστής. Νιώθαμε σαν να το βλέπαμε once in a lifetime, σαν ένα μοναδικό γεγονός που θα συνόδευε μια πολύ δυνατή στα χαρτιά WrestleMania. Αλλά εν τέλει το ματς δεν ήταν αυτό που περιμέναμε.
Οι δυο τους φάνηκε ότι είχαν χημεία, αλλά αναγκάστηκαν να δώσουν ένα τυπικό WWE Championship match την στιγμή που το hype είχε φτάσει στον θεό. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι fans είχαν παρακολουθήσει μέχρι τότε 11 (με τα 3 του pre-show) αγώνες, οπότε ήταν τέρμα κουρασμένοι και προφανώς δεν είχαν την ίδια διάθεση να παρακολουθήσουν την WrestleMania, όπως την είχαν στην αρχή της. Για σκεφτείτε αν αυτό το ματς είχε ξεκινήσει ως opening και του είχε δοθεί ίσως χρόνος 25 λεπτών, πόσο υπέροχο θα ήταν . Ότι και να έκαναν οι δύο τους θα ήταν καλό, αυτό είναι το σίγουρο, ΑΣΤΕ ΤΟΥΣ στο opening. Δείτε πχ πόσο καλό έκανε το γεγονός ότι το Lesnar-Rollins ήταν το opening match στην Mania 35, τους βοήθησε πάρα πολύ. Φυσικά μετά, η πρώτη από τις πολλές που ήρθαν... γροθιές στην οικογένεια του Styles, ήταν ένα ενδιαφέρον twist, αλλά μέχρι εκεί.
6) Dean Ambrose vs Brock Lesnar ( WrestleMania 32)
Όντας μεγάλος fan του Dean Ambrose, όσο ήταν στο WWE, πιστεύω ότι πρέπει και εγώ και εσείς να παραδεχτούμε κάτι. Η WrestleMania 32 ήταν η νύχτα του Dean Ambrose. Όλο το feud, όλη η παρουσία του Ambrose απέναντι στον Lesnar, τον έδειξε ατρόμητο, τον έδειξε ότι δεν φοβάται και τον έδειξε πανέτοιμο για έναν εκπληκτικό αγώνα, με το κατάλληλο βέβαια stipulation απέναντι στον Beast Incarnate. Όλοι περίμεναν πως με κάποιον τρόπο, ο Ambrose θα άντεχε τον πόνο και θα κέρδιζε τον Lesnar και θα αποδείκνυε πως ανήκει στην ίδια κατηγορία με τον αδερφό του, τον Big Dog, τον Roman Reigns.
Αντί αυτού, πήραμε ένα κλασσικό πλέον squash match Lesnar και όχι μόνο αυτό. Ο Ambrose πήρε ελάχιστο offense και ειλικρινά με τον τρόπο, με τον οποίο πήγαινε το ματς, μας φάνηκε έκπληξη που πήρε και τόσο που πήρε. Αγαπώ τον Brock Lesnar, o Brock Lesnar, πλέον, με βάση το RAW που παρακολουθώ μου λείπει τόσο όσο το ΠΑΣΟΚ με Αντρέα Παπανδρέου (OK ίσως λίγο παραπάνω μου λείπει το ΠΑΣΟΚ) , αλλά εκείνη η βραδιά δεν θα μου βγει ποτέ από το κεφάλι ότι άνηκε στον Dean Ambrose και πως εκείνη την βραδιά, ο Ambrose έπρεπε να πάρει μια πανηγυρική νίκη και να μην χρειαστεί τον Chris Jericho για να ανεβάσει ακόμα πιο πάνω το stock του.
5) Undertaker vs John Cena ( WrestleMania 34)
Το ξέρω ότι ο Undertaker δεν είχε τα πνευμόνια προκειμένου να βγάλει ένα ματς των παλιών προδιαγραφών του και να αντέξει έναν hard hitting contest και αλήθεια αυτό το εξάλεπτο squash match αν ήταν με οποιονδήποτε άλλον παλαιστή τύπου Elias ίσως και το δεχόμουν. Αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι η μοναδική φορά που Cena & Undertaker συναντήθηκαν σε PPV μετά το Vengeance του 2003, με το όνομα ειδικά που έκανε ο Cena από εκείνο το event του 2003 και έπειτα, ήταν σε ένα εξάλεπτο ματς όπου στην ουσία ο Undertaker έκανε ότι ήθελε. Ξέρω ότι αυτό το squash έγινε για να επαναφέρει λίγο στην καλή του τον Deadman, μετά την τρομακτικά κακή του απόδοση απέναντι στον Roman Reigns στην WrestleMania 33, αλλά και πάλι, είναι ο John Cena. Είναι ο Undertaker. O John Cena έχει αποδείξει ότι μπορεί να κουβαλήσει αντιπάλους που δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα στο ring (βλέπε Great Khali στο One Night Stand του 2007) οπότε πιστεύω ότι θα μπορούσε να κουβαλήσει τον Deadman σε ένα πολύ καλύτερο ματς από αυτό που είδαμε στην Mania.
4) Brock Lesnar vs Kurt Angle ( WrestleMania 19)
Είναι μια πολύ αμφιλεγόμενη επιλογή αυτό το ματς σε αυτήν την θέση, αλλά θα σας εξηγηθώ με τα εξής γεγονότα. Πίσω στο μακρινό 2003, ο Brock Lesnar ήταν ο νούμερο ένα παλαιστής του WWE. Ήταν πιο "καυτός" από ποτέ, είχε κερδίσει το Royal Rumble και όλοι ήθελαν να πάρει το WWE Championship και να ξεκινήσει για άλλη μια φορά ένα δυνατό reign. Και ποιος άλλος για πιο κατάλληλος αντίπαλος από τον Kurt Angle, τον χρυσό Ολυμπιονίκη, που ήταν και ένας από τους πιο δυνατούς heels της εποχής. To match είχε τρελό hype, όλοι ήθελαν να το δουν. Ο Vince McMahon ήταν τόσο σίγουρος για την επιτυχία του ματς, ήταν τόσο σίγουρος ότι ο κόσμος θα το λατρέψει που πήρε την απόφαση να το βάλει main event της βραδιάς εκείνης, τελευταίο ενώ από πάνω του υπήρχε το ματς Rock-Austin III.
Το ματς ήταν ένα τυπικό title match που θα μπορούσαμε να δούμε και σε ένα άλλο PPV ή ακόμη σε ένα εβδομαδιαίο, με τον Angle να κάνει κύκλους γύρω από τον champ. Και τότε, έγινε. Ένα spot που πήγε να μας κάνει να θρηνήσουμε θύματα. Ο Brock Lesnar ανέβηκε στο top rope και εκτέλεσε ένα Shooting Star Press, κίνηση που έκανε όταν είχε πρώτο-ξεκινήσει στο Ohio Valley Wrestling. Το θέμα είναι πως από τότε, ο Lesnar είχε πάρει κάποια κιλά, με αποτέλεσμα έτσι να μην κάνει ολόκληρη περιστροφή και να προσγειώνεται άτσαλα με το κεφάλι στον ώμο του Angle, ο οποίος τελευταία στιγμή, στην κυριολεξία, έσωσε τον Beast Incarnate, από τα χειρότερα.
3) Charlotte Flair vs Ronda Rousey vs Becky Lynch (WrestleMania 35)
Όταν φτιάχνεις τα μακαρόνια και τα συνδυάζεις με τον κιμά, είναι ο τέλειος συνδυασμός που θα σου δώσει μια υπέροχη γεύση στον ουρανίσκο σου. Αν όμως σε αυτόν τον συνδυασμό προσθέσεις και τις μπάμιες, τότε κάτι πάει λάθος. Δε μου αρέσουν καθόλου οι μπάμιες και δεν ξέρω γιατί έκανα αυτόν τον αλληγορικό συνδυασμό, αλλά συμβαίνει εντάξει; Όταν λοιπόν, η Becky Lynch κέρδισε το Royal Rumble του 2019, έπειτα από μια έντονη συνάντηση με την Rousey που δεν έγινε ποτέ, λόγω του χεριού της Nia Jax, όλοι μας περιμέναμε σαν τρελοί την WrestleMania και είπαμε "ΝΑΊ..ΠΑΊΡΝΟΥΜΕ ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΘΈΛΑΜΕ. BECKY VS RONDA!" Και μαντέψτε τι είπε το WWE τότε; ''ΠΆΡΤΕ ΤΙΣ ΜΠΆΜΙΕΣ". Εεε θέλω να πω την Charlotte Flair.
Γιατί ρε παιδιά; Δε θέλετε την Charlotte, δείτε πόσο γαμάτη είναι η Charlotte Flair, μια ανερχόμενη woman superstar, πάρτε τη, ελάτε... ΦΆΤΕ ΤΗ ΣΤΗ ΜΆΠΑ, ΟΜΟΡΦΑΊΝΕΙ ΔΕΝ ΠΑΧΑΊΝΕΙ! Τέλος πάντων, η Charlotte Flair προστέθηκε σε αυτόν τον αγώνα και θα ήταν μάλιστα και το MAIN EVENT μιας ολόκληρης WrestleMania. Και trust me, το ματς δεν ήταν απαραίτητα κακό, ΑΛΛΆ, πρώτον, δεν άξιζε για main event, την στιγμή που στην κάρτα υπήρχε το BRYAN-KINGSTON και δεύτερον, η Charlotte ΔΕΝ ΈΠΡΕΠΕ ΕΞΑΡΧΉΣ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΜΑΤΣ ΑΛΛΆ ΝΑ ΠΑΊΞΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ASUKA ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΊΤΛΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΆ ΝΑ ΤΟΝ ΧΆΣΕΙ. Και φυσικά το image της Becky να ολοκληρώνει αυτό το ταξίδι της με ένα botchαρισμένο roll-up που οι ώμοι της Ronda δεν ήταν καν κάτω στον καμβά αντί για ένα Disarm-Her, δεν βοήθησε καθόλου την χώνεψη του αποτελέσματος από τους fans.
2) Daniel Bryan & Shane McMahon vs Kevin Owens & Sami Zayn (WrestleMania 34)
Θα μπορούσα να βάλω άνετα πολλά main events της WrestleMania, αλλά τα κρατάω για ξεχωριστό TOP 10 με τα δέκα χειρότερα main events σε WrestleMania, οπότε bare with me here. Όταν ο Daniel Bryan ανακοίνωσε ότι κάνει την επιστροφή του στα ring, δύο χρόνια μετά την εξαναγκαστική απόσυρση του από αυτά, όλοι μας συγκινηθήκαμε γιατί ξέραμε πως αυτός ο άνθρωπος άξιζε άλλη μια ευκαιρία, γιατί είχε πολλά παραπάνω να δώσει. Και περιμέναμε να δούμε που θα χρησιμοποιηθεί αυτός ο άνθρωπος, τι θα μας επιφυλάσσουν για την επιστροφή του. Και τι μας επιφύλασσαν; Ένα tag team match με τον Shane McMahon απέναντι στους Kevin Owens & Sami Zayn. Και ήμασταν όλοι σε φάση..Oooookaaaayyyy? I Guess, καλύτερα από το τίποτα;
Απλά νευριάζω, γιατί είναι ένας από τους μεγαλύτερους αστέρες της εταιρείας, όλοι ξέραμε ΌΤΙ Ο MIZ έπρεπε να βγει από αυτό το ρημάδι το Triple Threat για την IC και να έχει απευθείας την κοντρίτσα με τον Bryan για να ανάψει ακόμα περισσότερο τα αίματα. Αφού αυτό που θέλαμε εξαρχής έπειτα από αυτό το promo του Miz το 2016, ήταν να δούμε τον Bryan να χτυπάει μια γροθιά τον Miz στο πρόσωπο. ΔΏΣΤΕ ΤΟ ΜΑΣ! Ή έστω αν δεν μπορούσατε αυτό, ένα triple threat με τους Kevin Owens & Sami Zayn και βάλτε τον Shane στη γωνία του Bryan ως manager; YES PLEASE. Θα το προτιμούσα. Τέλος πάντων, ο κόσμος είχε κουραστεί πολύ εκείνη την ώρα, γιατί είχε μόλις δει τον Undertaker να διαλύει τον John Cena και δεν βοήθησε στο να γίνει πιο ενδιαφέρον το tag match και ας έκαναν όλοι τους ότι μπορούσαν για να είναι καλό το αποτέλεσμα.
1) Goldberg vs Brock Lesnar ( WrestleMania 20)
Ας το απλοποιήσουμε για να σας δείξω την ηλιθιότητα της κατάστασης. Δύο άντρες. Δύο παλαιστές. O Bork. O Glodberg. Δύο νευριασμένοι άντρες. Ένα νευριασμένο κοινό. Ο Bork φεύγει από εκεί που δουλεύει γιατί θέλει να παίζει rugby και να πέφτει πάνω σε άλλους ανθρώπους για πιο sport λόγους. Ο Glodberg είναι ξενερωμένος με το κοινό, με την εταιρεία κι με τους ανθρώπους που τη τρέχουν και δεν έχει ανανεώσει το συμβόλαιο του. Το κοινό είναι πολύ νευριασμένο. Ένας εκ των δύο Hollywood Blondes, αν και καραφλός τώρα, είναι special guest referee του αγώνα. Ένας αγώνας πιο αργός και από την είσοδο του Undertaker. Αδιάφορος αγώνας. Ο Bork είναι λυπημένος, ο Glodberg είναι στη π***σα του. Ο Glodberg κερδίζει. Το κοινό δεν νοιάζεται. Ο "Stunning" Steve κάνει Stunner στον rugby player πλέον, Bork. Το κοινό είναι πολύ χαρούμενο. Ο "Stunning" Steve κάνει Stunner και στον Glodberg. Πολύ χαρούμενο κοινό. Ένα ματς που θα μπορούσε να έχει εντελώς διαφορετική κατάληξη, καταστράφηκε από τους fans και από τα spoilers και από την διαρροή νέων. Μπράβο στους δημοσιογράφους και μπράβο στο κοινό της Νέας Υόρκης. Sad.
Δημοσίευση σχολίου