Το να πει κανείς ότι ο κολοσσός που λέγεται World Wrestling Entertainment έχει κάνει κάποιες λάθος επιλογές τα τελευταία χρόνια είναι σαν να πούμε ότι το 2020 δεν είναι και η πιο... βολική χρονιά.
Understatement...
Έχουμε περάσει Mabel vs. Diesel (με τον Mabel σαν King of the Ring κιόλας), Lawrence Taylor vs. Bam Bam Bigelow και Undertaker vs. Undertaker. Έχουν δει πολλά τα ματάκια μας με λίγα λόγια αλλά από ότι φαίνεται τα κακά PPV Main Event είχαν μία πιο συχνή παρουσία τη δεκαετία που μας πέρασε. Δεν λέω ότι όλα ήταν χάλια έτσι; Αλίμονο, αλλά όλοι νομίζω συμφωνούμε ότι κάποια Main Event θα έκαναν και τον πιο σκληροπυρηνικό θεατή να αλλάξει πλευρό για αυτούς τους εφιάλτες.
Είμαι ο Θοδωρής από το Ringside House και αυτά είναι τα 10 χειρότερα PPV Main Event της δεκαετίας (και οι σωστές επιλογές κατά τη γνώμη μου). Επίσης για να μη χάσουμε τη μπάλα η κατάταξη πάει με τη χρονιά, όχι πόσο κακό είναι το κάθε ματς.
No. 10
TLC 2010: John Cena vs. Wade Barrett
Chairs Match
Εντάξει, ξέρω ότι είναι αρκετά προφανής επιλογή αλλά νομίζω με καταλαβαίνετε. Εκτός ότι το ματς δεν ήταν καν για κάποιο τίτλο, ή για να ξαναμπεί πχ. ο Cena στη Nexus, είχε τη δυσάρεστη θέση να έχει το χειρότερο stipulation του TLC (ναι, χειρότερο και από το Stairs Match). Ο Cena αντιμετώπισε τον Barrett σε ένα αργό αλλά σχετικά καλό ματς που δεν είχε καμία θέση στο main event καθώς το αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενο με τον Cena να αποτελειώνει τον πρώην αρχηγό της Νexus με ένα Attitude Adjustment σε 6 καρέκλες.
It should have been...
Edge vs. Kane vs. Alberto Del Rio vs. Rey Mysterio
Fatal 4-Way TLC Match για το World Heavyweight Championship
No. 9
Capitol Punishment 2011: John Cena vs. R-Truth
WWE Championship Match
Αν νομίζατε ότι το προηγούμενο ματς ήταν αρκετά κουλό, εδώ έχουμε ένα ολόκληρο feud το οποίο δεν έβγαλε ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑ ΝΟΗΜΑ. Μια μικρή αναδρομή, ο Truth άρχισε να τρελαίνεται ελαφρώς και να σκέφτεται ότι τον κρατάνε πίσω λόγω συνομωσίας, και για κάποιο λόγο κέρδισε Title Match (να πάμε και εμείς άμα είναι). Anyway, ο αγώνας ήταν τόσο ανιαρός και αδιάφορος που ο μόνος λόγος που το θυμόμαστε είναι η θέση του στο card. Με όλο το σεβασμό στον Ron Killings, ο άνθρωπος είναι πρώην NWA World Heavyweight Champion, και ο πρώτος και ο μοναδικός Αφροαμερικανός παγκόσμιος πρωταθλητής, αναγνωρισμένος από τη National Wrestling Federation, αλλά δεν άξιζε να έχει θέση σε Main Event αυτό το ματς.
It should have been...
Randy Orton vs. Christian
World Heavyweight Championship Match
Το μόνο ματς με actual heat πραγματικά απορώ γιατί δεν ήταν Main Event. Θα μου πείτε, μα Θοδωρή ο Vince μισούσε τον Christian, θα σας πω... WATCH THE DAMN MATCH. Αν ένας αγώνας από όλο το Capitol Punishment αξίζει, είναι αυτός και μόνο αυτός. Ωραίος ρυθμός, πολλά counters και near falls και ένα story που όντως μας ένοιαζε, αυτό το ματς χρειαζόταν τουλάχιστον ένα Main Event και εδώ ήταν η καλύτερη ευκαιρία.
No. 8
Over The Limit 2012: John Cena vs. John Laurinaitis
Από πού να αρχίσω... Λοιπόν, δεν φτάνει που το στόρι πραγματικά δεν είχε στον ήλιο μοίρα, ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ που είχαμε έναν 50+ non-wrestler στο main event είχαμε και τον Big Show να κάνει το 27ο του Heel Turn (όχι δεν είναι αστείο, 27η φορά σας λέω) για να βοηθήσει τον Johnny Ace να κερδίσει και να τραβήξει το feud ΆΛΛΟ ΕΝΑ ΜΉΝΑ και σαν κερασάκι σε αυτή την άθλια τούρτα, δεν είχαμε το εξής εξαιρετικό ματς σαν Main Event:
It should have been...
CM Punk vs. Daniel Bryan
WWE Championship Match
Γιατί, ώ θεέ γιατί. Ένα φανταστικό 25λεπτο match για τον "Most Prestigious Title in All of Sports-Entertainment" με 2 θρύλους του Ring of Honor και από τους καλύτερους παλαιστές όλων των εποχών και αντί γι' αυτό είχαμε τον Cena και τον πεθερό του στο Main Event. Απλά δείτε το Punk vs. Bryan και σκιπάρετε τα πρώτα 16 λεπτά του Cena vs. Laurinaitis.
No.7
BattleGround 2013: Randy Orton vs. Daniel Bryan για το WWE Championship
Λίγο υπόβαθρο. Το ίδιο ματς είχε γίνει ένα μήνα πριν με τον Bryan να κερδίζει τον τίτλο από τον Orton μέσω fast count, οπότε ο Triple H έκανε vacate τον τίτλο και ανακοίνωσε rematch για τον τίτλο στο Battleground. Ο αγώνας τελείωσε σαν no contest όταν ο Big Show (hey, welcome back) μοίρασε KO punches. Οπότε το WWE είπε το εξής "ας αφήσουμε τον τίτλο κενό για άλλο ένα μήνα και ας τελειώσουμε ένα μέτριο PPV με No Contest". THAT WENT WELL.
It should have been...
Cody Rhodes & Goldust vs. The Shield
Ειλικρινά μπορεί να σας φαίνεται τρελό, πιστέψτε με το ξέρω αλλά πάταξον μεν άκουσον δε. Το συγκεκριμένο ματς είχε τόσο καλή ιστορία που ανεβάζει το PPV από D- σε B, δεν κάνω πλάκα. Μπορεί να μην ήταν για τους Tag Titles (που θα έπρεπε) αλλά το career stipulation είχε όλο το δράμα που χρειαζόταν και με 4 φανταστικούς workers το ματς έχει εξαιρετικά καλό pace. Το pop μόλις ο Cody έκανε το Cross Rhodes στον Rollins για το 1-2-3 είναι από τα καλύτερα της δεκαετίας.
No. 6
TLC 2014: Dean Ambrose vs. Bray Wyatt
TLC Match
Παρότι συμπαθούσα τον Ambrose από πάντα σαν character αυτό το match μου δίνει τόσες ερωτήσεις. Έχουμε ένα σχετικά καλό feud, ένα enjoyable match αλλά... με λάθος match type και θέση στη κάρτα. Όσο για το τέλος, o Dean παίρνει μία οθόνη τηλεόρασης η οποία σκάει στα μούτρα του (for some reason) και ο Wyatt μετά από ένα Sister Abigail κερδίζει τον αγώνα. Από τα χειρότερα ending σε PPV Match, πόσο μάλλον Μain Εvent. Αν ήταν κάπου στη μέση του PPV θα το δεχόμουν αλλά σαν Μain Εvent χτύπησε όλο το PPV.
It should have been... John Cena vs. Seth Rollins
#1 Contenders Tables Match
Στην αρχή πήγα να βάλω το Intercontinental Ladder Μatch μεταξύ Ziggler & Hraper αλλά ήταν τόσο καλό σαν opener που με έκανε να αλλάξω γνώμη. Αυτό το match είναι η καλή έννοια του overbooked car crash. Περιέργως το περισσότερο ξύλο το έφαγε η J&J Security (Jamie Noble, Joey Mercury) αλλά το ματς γενικά είναι η χαρά των όπλων. Με guest appereances από Big Show (ακόμα εδώ είσαι;) και Roman Reigns, ο Cena κρατάει το contendership του με ένα Attitude Adjustment στο τραπέζι των σχολιαστών. A fun car crash it was indeed.
No. 5
SummerSlam 2015: The Undertaker vs. Brock Lesnar
Πιστέψτε με, αισθάνομαι άσχημα αλλά το ματς αυτό είναι τόσο confusing που νιώθω ότι δικαιώνομαι. Το όλο finish με τον timekeeper, o Undertaker να σκάει low-blow, ο Lesnar να κάνει απλά pass out (λες και ήθελε protect) είναι όλο ένα χάος. Η αναμέτρηση τους στο Hell In A Cell μας αποζημίωσε και με το παραπάνω αλλά αυτό είναι απλά ένα μέτριο ματς.
It should have been... Seth Rollins vs. John Cena
Winner Takes All Match για το WWE World Heavyweight & United States Championship
Ξέρω, ξέρω, Jon Stewart αλλά κερδίζει πόντους λόγω των τίτλων. Επίσης ο αγώνας (από καθαρά παλαιστική πλευρά) είναι κλάσης καλύτερος και πιο εύπεπτος και τέλος (interference aside) κέρδισε ο σωστός άνθρωπος σε αυτό το ματς κατά τη γνώμη μου παρόλο που ο Cena ξανακέρδισε ένα μήνα μετά.
No. 4
No Mercy 2016: Bray Wyatt vs. Randy Orton
Ένα nothing match που πραγματικά δεν έχω την παραμικρή αίσθηση τι έγινε. Καταλαβαίνω ότι το No Mercy ήταν ίδια ώρα με το τότε προεδρικό debate αλλά έστω ότι αποκλείουμε αυτό το ματς, γιατί να μη βάλεις οποιοδήποτε άλλο title match; Όπως για παράδειγμα...
It should have been... The Miz vs. Dolph Ziggler
Career vs. Title Match για το Intercontinental Championship
Το διαμάντι αυτό μου θυμίζει γιατί θέλω πίσω τον face Dolph Ziggler. Οι Miz και Ziggler έκαναν ένα εξαιρετικό story με κύριο focus τη καριέρα του Dolph και μας έδωσαν μια μάχη που ξεπέρασε τις προσδοκίες. Μαζί με τις φήμες που κυκλοφορούσαν τότε, ότι ο Ziggler θα αποχωρούσε, στη πραγματικότητα δεν υπήρχε ούτε ένας άνθρωπος που να μην ήθελε να κερδίσει ο Ziggler και το αίσθημα όταν νίκησε ήταν πραγματικά πανέμορφο.
No. 3
Clash of Champions 2017: AJ Styles vs. Jinder Mahal
WWE Championship Match
Η αλήθεια είναι ότι εδώ είχα αρκετές επιφυλάξεις, κυρίως λόγω του AJ διότι αξίζει το Μain Εvent αλλά το ματς ήταν filler κυρίως για να δοθεί το rematch στον Mahal και με αναμενόμενο αποτέλεσμα. Οπότε καταλήξαμε σε ένα αρκετά καλό match για επίπεδα Jinder αλλά έχω μια ενναλακτική επιλογή.
It should have been... Kevin Owens & Sami Zayn vs. Randy Orton & Shinsuke Nakamura
(Shane McMahon & Daniel Bryan as Special Guest Referees)
Ίσως το ματς αυτό να ήταν πιο "basic" αλλά έχει 2 βασικά πλεονεκτήματα. Πιο ήπια ροή και περισσότερο storyline καθώς το mini-feud μεταξύ: Shane vs. Kevin & Sami ήταν αρκετά ενδιαφέρον μόλις ο Daniel Bryan μπήκε σαν σύμμαχος τους (σχεδόν) και τα interactions μεταξύ των refs την ώρα του ματς ήταν όπως έπρεπε και δεν τράβαγαν τη προσοχή από το wrestling.
No. 2
Backlash 2018: Samoa Joe vs. Roman Reigns
Ακόμα ένα filler match το οποίο φαινόταν λες και μπήκε μια ώρα από το τελευταίο επεισόδιο του Monday Night Raw και εισέβαλε στο PPV. Το ματς όχι μόνο ήταν αρκετά βασικό και χωρίς stakes αλλά φαινόταν ακόμα και από τις εκφράσεις των performer πόσο ξέραν ότι αυτό είναι μία λάθος απόφαση. Το Backlash ήταν το πιο σωστό όνομα για αυτό το match.
It should have been... Seth Rollins vs. The Miz
Intercontinental Championship Match
Το μόνο πραγματικά καλό ματς στη κάρτα του Backlash καθώς ο Miz χρησιμοποίησε το rematch του μετά την ήττα του στη WrestleMania για το Intercontinental Championship. Ένα 20λεπτο διαμαντάκι το οποίο αρχίζει και (άθελά του) τελειώνει το PPV με στυλ και κύρος καθώς ο Miz δείχνει τι μπορεί να κάνει με τον σωστό αντίπαλο, και ο Seth μας θυμίζει γιατί το 2018 ήταν πραγματικά η χρονιά του Monday Night Rollins.
No. 1
Fastlane 2019: The Shield vs. Baron Corbin, Drew McIntyre & Bobby Lashley
Don't get me wrong, το ματς είναι ακριβώς όπως πρέπει να είναι ένα Six-Man Tag με όλα τα παρελκόμενα και ένα σωστό αντίο στον Dean Ambrose από πλευράς WWE με ένα ΜΕΓΑΛΟ ΑΛΛΑ που λέγεται The Shield's Final Chapter, το οποίο αναιρεί όλη την ιδέα του Final Farewell και μου δίνει την ευκαιρία να σας παρουσιάσω το αληθινό Main Event of the evening.
It should have been... Daniel Bryan vs. Kevin Owens vs. Mustafa Ali
Triple Threat Match για το WWE Championship
Triple Threat Match για το WWE Championship
Όσοι βλέπετε τον παραπάνω τίτλο και δακρύζετε για την τωρινή κατάσταση του Mustafa Ali δεν είστε οι μόνοι. Αυτό το match όχι απλά είναι ένα πάρα πολύ καλό title match αλλά και ένα triple threat όπου κανείς δεν βγαίνει ηττημένος. Όλοι έχουν χρόνο να δείξουν το ταλέντο τους και το γιατί τους άξιζε εκείνη η ευκαιρία να παλέψουν για το (οικολογικό) WWE Championship.Ο Daniel Bryan είναι σε μία από τις καλύτερες φάσεις τις καριέρας του σαν heel και δίνει ζωή σε ένα απλό WWE title match.Οπότε την επόμενη φορά που θα βλέπετε Ali & RETRIBUTION δείτε αυτό το ματς και θυμηθείτε πόσο καλός μπορεί να είναι ο Mustafa Ali.
Δημοσίευση σχολίου